Güne başlarken aldığım iki ölüm haberiyle sarsıldım. Yazımı kaleme alırken hâlâ etkisindeyim. Tüm canlılar için ölüm kaçınılmaz sondur.
Ömrün sayılı günleri boşa tüketilmemelidir. Beden yok olup gider, geriye sadece yapıp ettiklerimiz kalır. Ölümün anlamı, dinlere ve kültürlere göre farklılıklar gösterir. Bu, din âlimlerinin konusudur. Ben ise ölmeden önceki yaşama değinmek istiyorum.
Yunus Emre, “Dünya bir handır, gelen konar göçer” diyerek ölümlülüğümüzü hatırlatmıştır. Bu büyük halk ozanı konup göçmüş ama on üçüncü yüzyıldan günümüze ölümsüz şiirler bırakmıştır. Aşık Veysel’in “Ben giderim adım kalır, dostlar beni hatırlasın” dizelerini bilmeyen yoktur.
Ölüm vardır, son kaçınılmazdır. Yaşam boşa harcanmayacak kadar kıymetlidir. Peki, ölümünüzden sonra ne istersiniz? Benim cevabım nettir: Unutulmamak isterim. Beni tanıyanların yaşamı sona erdiğinde elbette unutulurum. Peki, neler yaparsam unutulmam? İşte şu an yazdığım bu satırlar benden sonra da var olmaya devam edecektir. O hâlde ben de unutulmayacağım.
Yaşam devam ederken insan, insanın zamanını da çok çalar. Nasıl mı? Bir arkadaşınızla çay içmek için sözleşirsiniz, tek gündeminiz dedikodu olur; alın size boşa harcanan zaman. Bir kültürel etkinliğe katıldığınızda düzensizlik, yetkin olmayan kişilerin sahnede olması yine zamanınızı çalar. Bir film açtığınızda ya da sinemaya gittiğinizde kalitesiz film izlemek, spor salonunda spor hocasının size rehberlik etmemesi, devlet dairesinde çalışanları gereksiz meşgul etmek… Hepsi hem sizin hem de başkalarının zamanını boşa harcamaktır.
Ben zamanı ele aldım ama boşa giden emek ve para da vardır. Oysa yaşam; üreterek, emeği büyüterek değerlendirilmelidir. Kendimizi geliştirdiğimizde üretmek kaçınılmaz olur. Gezmek güzeldir ama okuyarak, araştırarak, yazarak, çizerek, izleyerek geçirilen zamanın karşılığı çok daha değerlidir.
Ömür boşa harcanmayacak kadar kıymetlidir. Asıl mesele, nicelik değil niteliktir.
Muazzez TOĞRUL