Bir sabah vakti
Bir Kamu binasının önünde Durdu...
Hava ılık, yollar kalabalıktı.
Peş peşe yaklaşan servis araçlarını bir bir saydı.
inenler az, otobüsler çoktu.
çok fazlalığın, lüzumsuzluğunu düşündü.
Sonra;
Sol elini pantolonunun cebine yerleştirdi.
Sağ avucundaki köstekli saatinin zincirini sallayarak işaret parmağında çevirdi.
Küçük küçük voltalarla birisini bekliyormuş gibi yaptı.
Ortalık canlanmaya, gürültüler çoğalmaya başlıyordu.
Sonra;
Teker teker kapıya yaklaşmakta olan onlarca binek araçlarına baktı.
Her seferinde yanındakinin kulağına eğilip, bunlar kim bunlar kim, dedi.
Amirler, şefler, formenler, müdürler, sekreterler, çavuşlar ayrı ayrı araçlardan
indiklerinde; içinden, servis otobüsleriyle değilde, neden özel geldiklerini, sorguladı.
Caddelerden cıvıl cıvıl sesler, türlü türlü korna sirenleri duyuluyordu.
Kuşlar da ne kadar da azdı!...
Sonra;
Kapıya bir başka gurup araçların yaklaştığını gördü.
Durduklarında; şoförlerin hızla kendilerini dışarı attıkları esnada biraz korktu,
Bu inecekler için, ' önemli kişi olmalılar ' diye geçirdi içinden.
Müdür yardımcıları, Daire başkanları, Danışmanlar, Bir kısım meclis üyeleri dedi, yanındaki adam.
Kocaman binanın kanatlı kapıları açılıp açılıp kapanıyordu.
İnsanlar dışarıda iniyor biniyor yürüyor, araçlar ışıklarda duruyordu.
Güneş bir hayli yükselmişti.
Daha gelecekler bitmedi, dedi. görevli.
Havayı yırtan bir ses duydu... Kapı önünde telsizli görevliler telaşla koşuşturuyorlardı,
Mavi kırmızı yanıp yanıp sönen ışıklar görüldü, eskort hızla alana girip yanlamasına parka
yaklaştı ki; dört kapıdan atlayarak sağa sola dağılan görevliler başlarını yükselterek
etrafa bakıyorlardı. Simsiyah konforlu bir araç belirdi, basamakların başına geldiğinde durdu.
arkasından takip eden araç biraz gerisindeydi, henüz durmadan içinden atlayanlar oldu,
Başkan mesaisine geldi. dedi arkadaşlar.
Vatandaş bir zamanlar gazetede okuduğu yazıyı hatırladı.
Fransa 9 bin, Almanya 11 bin, Japonya 10 bin makam aracına sahipmiş.
Bizim Kamunun 212 bin 130 makam aracı varmış
Bir Vatandaş
Bir sabah vakti
Bir kamu binasının önünde durdu
Vaka, aynel yakin vuku buldu.
Bir 'gün', ekseri kamu'da böyle başlıyordu.
Hayalimi 1994 yılına gönderdim bir an,
200 e yakın köyün asayişinden sorumlu olan, 7 bağlı karakolu bulunan,
jandarma bölük komutanı olan tanıdık bir arkadaşı düşündüm.
Makama tahsisli aracı, şoförü ve koruması olmasına rağmen, diğer
rütbeli personelin şaşkın bakışları arasında evine servisle gidip gelmeye
özen gösterdiğini duymuştum. Yetim hakkının hassasiyetini biliyordu.
Y.A.Ş kararlarıyla T.S.K dan ilişiği kesildiğinde Alay'dan evine bir lira
ödeyerek minibüsle dönmüştü.
Yazan: GÖLGE ADAM