Çok Şaşırıyorlar
Çok ilginçtir, insani değerler üzerine konuşup, “İnsanlara iyilik yapmak gerekir.” dediğimde, “İyilik hak edene yapılır.” diyorlar. İyiliğin iyi bir şey olduğunu anlatmak için inanın çok çaba sarf ediyorum. İnsanlar direnç gösteriyorlar; sanki onlara kötü bir şey yapmalarını istiyorum. Toplum bu kadar iyilikten, iyilik değerlerinden uzak…
Oysaki insani değerler, dini değerler hep iyilik üzerine kurulu. İnançlarımız, doğruluk, dürüstlük, iyi insan olma üzerine… Hz. Ali, “Sana tokat atana diğer yanağını uzat.” der. Bakar mısınız, öğreti ne kadar anlamlı! Cuma hutbeleri, verilen vaazlar, dini sohbetler, öğretmenlerin öğrencilerine nasihatleri hep insanlık üzerinedir. Şunu bile diyebiliriz: Cennetin kapısını aralamanın tek yolu, iyilik yapmaktan geçer. İyi insanın yeri cennetin başköşesidir. Hz. Muhammed iyilik timsalidir. Dört halife ve adını bilmediklerimiz de öyle.
Hal böyleyken bu teorik gerçekliğin reelde bir karşılığı yok. Söylemler, edebiyatlar, konuşmalar hikâye… İnsanlar birbirinin düşmanı olmuş. Yaşamlar kötülük üzerine kurulmuş. Yapılan iyiliğe mutlaka bir karşılık beklenmiş; iş, iyilikten öte menfaat meselesine dönüşmüş. “Kazan kazan” mantığı… Sözde Müslüman, sözde iyi insan… Sözde olmasaydı toplum bu kadar bozulmazdı.
Söylediğim şey çok basit aslında: Yaşamını iyi insan olmak üzerine kur, iyi insan ol. Yaptığın iyiliğin karşılığını bekleme. “Bana iyi desinler.” deme. Toplum yararına bir tuğla da sen koy, bu kadar. İyilik kavramı, insanlıkla birlikte başlamış, evrensel bir değere dönüşmüştür. Tüm insanlık tarafından kabul görmüştür.
Ne diyorlar biliyor musunuz? “Senin dediklerini hayata geçirmek çok zor, biz sizin gibi olamayız.” “Sizin gibi olmayız” kısmı, gerçekten çok şaşırtıcı. Sadece söylediğini hayata geçir, diyorum. Bu! İyi olmak bu kadar mı zor? Ne olur sanki yüreğini insanlığa açsan; elinden geldiği, dilinin döndüğü kadar insanlığa faydalı işler yapsan. İnsan olmanın olmazsa olmazı değil midir?
Arkadaşım, insanız insan! Dua ederken bile, “Allah’ım bütün Müslümanları koru.” diyoruz. “Allah’ım bütün insanları koru.” desek, neden olmasın? Ne kaybederiz? Bu bir ayrım değil midir? Yunus Emre’nin “Yaratılanı severim yaratandan ötürü” sözü, her şeyi özetler. Yaratanın bizim için öyle büyük bir değeri vardır ki, yarattığının da değeri çok büyüktür. İnsanoğlu, yaratanın bir emanetidir. İnsanlık, yaratanın eseridir.
Değil sadece insanoğlu, doğadaki tüm canlılar yaratana aittir. Burada büyük bir tezatlık vardır. Sevgi üzerine kurduğumuz inanç, yaşam şekli reelde karşılık bulmamaktadır. Toplum bu değerlerin çok uzağındadır. O nedenle de iyilik üzerine yapılan sohbetler insanlara çok banal gelmekte, gerçeklikten uzak, “uygulaması zor” denmektedir. Sanki böyle bir düşü, böyle bir yaşamı benimsemiş insanlar bu dünyadan değilmiş gibi bakılıyor.
İyiliği, güzelliği, yardımseverliği, hoşgörüyü her daim her ortamda konu ediniriz ama uygulamaya geldiğinde tüm bunlar unutulur. “İnsan insanın düşmanıdır” anlayışı hayat bulur. Garip ama gerçek… “Helal olsun sana be!” diyorlar. Sözlerim, dinleyenleri çok etkiliyor. Beni özel insan kategorisine koyuyorlar. “Siz de böyle olabilirsiniz.” diyorum, “Çok zor.” diyorlar. Hayatımdan örnekler veriyor, bu işin aslında çok zor olmadığını anlatıyorum. Bir sürü olay paylaşıyorum. Çok şaşırıyorlar!
Gündoğdu Yıldırım
Anahtar kelimeler: Gündoğdu Yıldırım, iyilik, insani değerler, iyi insan olmak, Yunus Emre, Hz. Ali, Hz. Muhammed, toplumsal değerler, insanlık, hoşgörü, sevgi, iyilik yapmak, insani erdemler