Gözlerim seneler öncesine, anılarıma doğru gidiyor. Büyük Maksim gazinosu muhteşem bir sahne, muhteşem bir seyirci. Ankara radyosunda yetişen o güzel sesler nerede, şimdi her şey gün geçtikçe güzelliğini yitirmekte, sanata duyarlılık git gide azalmakta, görüntü yozlaşmakta.
Dinleyici yaşam yorgunluğu içinde kendini rahatlatacak her şeye alkış tutmakta sanata ve değerine adeta ihanet etmektedir. Televizyonlarda sürüp gitmekte olan ses müsabakaları güzel okumakla değil, manken gibi görünenleri alkışlamakta birinci seçilmesine yardım etmektedir. Çeşitli Belediye Başkanlarının talimat ve oyları ile takdire layık olan yöresinin adayını seçtirmekte, hem yörenin ucuz reklamını yaptırmakta, televizyonları kendine alet ettirmekte, ismini tekrar tekrar duyurup adayını seçtirmek için uğraşmaktadırlar. Sanat bu kadar ucuz mu? Halk, kulağıyla dinlediklerini değil, gözüyle kendini oyalayan kişilere oy vermektedirler. Yani güzel sesli manken seçiliyor. Böyle hareket edilirse takdire layık olanı geri plana itip, sesi vasat olup ta iyi roman havası oynayan takdir görüyor, alkışlanıyor. Güzel sesiyle sanatını icra eden sanki dans yarışması yapılıyormuş gibi oynayamıyorsa “hadi canım sende” denilip hak ettiği oylar kırılıyor. Hakkı olan birincilik ondan alınıp layık olmayan o adaylara oylar gidiyor. Oy veren izleyici kendine “canım sesin çok güzel ama diğer solist adayı da çok yakışıklı” diyerek sanata adeta ihanet ediyor.
Onun için sanata duyarsızlık, kültüre bilgisizlik eklenince takdire layık olan takdir edilmiyor. Bu duruma güzel sanat dalları gün geçtikçe yok olup değerini yitiriyor.
Sayın okurlarım bir ülkenin sanata olan duyarlılığı ne kadar bilinçlenirse hem kendisine saygısı artar, takdir edilir, kültürü yücelir, dillere düşer, ödüller alır, zihinlere yerleşir.
Gelin hepimiz sanata güzelliğe sahip çıkalım. Mankense mankeni, solistse solisti, tiyatro oyuncusuysa oyuncusunu velhasıl her dalda hak edene oylarımızı verip duyarlılığımızı gösterelim onların gelişmesini sağlayalım.
Saygılarımla…
