Muazzez TOĞRUL

Beklenti…

Beklenti sözcüğü kısaca “ummak” şeklinde tanımlanabilir. Daha birçok tanımı da yapılabilir. Bu tanımlar; kişiden kişiye değişebilir.

Beklenti, farklı kişilerden olabilir: sevgiliden, eşten, kardeşten, anneden, babadan, evlattan, arkadaştan, dosttan…
Beklenti çok küçük de olabilir, büyük de olabilir. Size büyük gibi gelen bir beklenti, karşıdakine çok küçük gelebilir.

Sevgiliden beklenen, genelde bir telefon ya da mesajdır. İşin içine duygular girince bu beklenti daha da büyür.
Evladımıza, iyi bir eğitim görmesi için imkân tanınır; başarılı olması beklenir. Başarılı olamazsa hayal kırıklığı yaşanır.
Ama eğer “evladımız yeter ki mutlu olsun, istediği işi yapsın” beklentisi varsa; ne iş yaparsa yapsın, beklentimiz yerine gelmiştir.

Maddi sıkıntı çekerken, aile bireylerinden destek beklenir. Karşılıklı ya da karşılıksız, en yakınlarımızdan destek umulur.
En zor beklenti ise, karşı cinsten gelmeyen karşılıktır. Karşılık gelmeyeceğini bile bile beklemek… İşte bu, en zorudur. Bu duyguyu da yalnızca aşık olanlar bilir.

Halkın da seçilmişlerden beklentileri vardır. Sağlık, ulaşım, eğitim, insanca bir yaşam sürmek… Halkın beklentisi budur. Ve bu liste uzar gider.

Beklentiye girilince, bunu söylemek gerekebilir. Eğer söylemezseniz, sizin beklenti içinde olduğunuz bilinmeyebilir.
Bilinmediği için ihtiyaç olunan destek gecikebilir ya da hiç gelmeyebilir. Sonuç itibariyle gereksiz kırgınlıklar oluşabilir.

Giderek bencilleşen ve bireyselleşen insanoğlu, yakın çevresinde ne olup bittiğinden habersizdir.
“Ağlamayan çocuğa meme verilmez” misali, beklenti dillendirilmelidir ki yerine getirilsin.

Bazen de beklentinizi yâre, eşe, dosta, yakınlarınıza ne kadar söylerseniz söyleyin; eğer karşınızda duyarsız biri varsa çabanız boşunadır.
Ya duyarsızlığından ya da huyundan, beklentinize kör, sağır ve dilsizdir.
Sonuçta çabaladığınızla kalırsınız.

Beklentide olduğunuzu bilenler, canları yapmak istemiyorsa buna kılıf bile uydurur.
Bir de üstüne akıl vermeye kalkarlar. Bari kılıf uydurup komik duruma düşülmemelidir.

Sorunlarınızı tek başınıza halletmeye alıştıysanız, beklentisiz olursunuz.
Bu durum insanı güçlendirir. Zordur ama kimseye de minnetiniz olmaz.

Beklentiler karşılanmazsa aklı olan vazgeçer.
Seven sevdiğinden, halk seçtiğinden vazgeçer.
Dostluklar biter, hatta yeri gelir aileler dağılır.

İnsan ilişkileri pamuk ipliğine bağlıdır.
İhmale gelmez, özen ister, emek ister.
Ve beklentiler gerçekleşmezse, inceldiği yerden kopar…

Muazzez Toğrul